Sześć.

-Ta?-zapytałam pokazując się w kolejnej z rzędu żółtej sukience.

-Nie pasuje do ciebie.-stwierdziło moje "jury"

-Daj mi ją, dla mnie będzie fajna.-powiedziała Ania

-Dobra. Idę przymierzyć kolejną....-zajrzałam do przymierzalni- Tyle, że to już wszystkie.

-Trzymaj tą.-podała mi sukienkę na wieszaku Tugba.

-A to nie jest twoja?

-Nie. Ja dla siebie sukienkę mam. Tą od początku dla ciebie trzymałam, tylko zapomniałam ci jej dać.

- Skleroza nie boli! Dzięki. Ale jeżeli ta też będzie zła to kupuję tamtą tęczową z piórami,  cekinami i brokatem.

-Okeeey!

-I zapytam, czy mają więcej na stanie, bo moje szanowne jury, dla którego wszystko jest beznadziejne, też by bardzo chciało!-krzyknęłam z przymierzalni.

-No co za mała zołza...

-Słyszałam!

-I w dodatku słuch ma dobry.

-Absolutny, moja droga, po szkole muzycznej jest.-zwróciła się do Agaty Anka.

-Oooo! Grasz, śpiewasz?-zapytała z ciekawością Lisa.

-Na czymś oprócz nerwów?

-I to niby to ja jestem wredna? Fortepian. Śpiewam czasem, ale tak dla siebie. I jak?-zapytałam wychodząc z przymierzalni.

-Bomba!

-Rewelacyjnie!

-Kupujemy!

-Czyli cztery razy tak?

-Nawet pięć!-powiedziała Agata

-Pięć?

-Yhym...

-A, no tak, mi też się podoba...

-A z tobą to sześć.

-Agata, proszę cię. Ja, ty, Anka, Lisa i Tugba. Pięć.

-Tylko mnie trzeba liczyć razy dwa!

-Jesteś...

-Tak, jestem w ciąży.-potwierdziła z uśmiechem, na co wszystkie ją mocno wyściskałyśmy i pogratulowałyśmy.

-Kuba wie?

-Jeszcze nie. Miałam mu i Oliwce powiedzieć przy śniadaniu, ale ten wyleciał do ciebie i Anki, więc tylko mojej córce wspaniałej, która ze swoją matką grzecznie została powiedziałam. Chyba, że już się wygadała, to Kuba wie.

-Noo, czyli już wiadomo, że trzeba będzie holować naszych drogich upitych mężów, narzeczonych i tych, których udajemy, że nie znosimy...Inga-posłała mi znaczące spojrzenie

-Co?

-Marco.

-Czy ty możesz z tego palanta zejść? Cały czas mi o nim gadasz.

-A ty nie możesz mu odpuścić?

-Nie! Zniszczył mi moją ulubioną bluzkę, całą winę zwalił na mnie, wyśmiał mnie i nie przeprosił! Poza tym ta sytuacja z dzisiaj. Denerwujący człowiek.

-Ależ ty uparta...

-Ja uparta?! Gdyby mnie przeprosił, byłoby okej!

-Dobra, dziewczynki. Kupujemy sukienki i pędzimy po dodatki i Tugba po zakupy...Nie mam czasem na ciebie siły.  Mamy godzinę...Ożesz ty..siedemnasta!

-A dziewczyny miały przyjść na którą?

-Za piętnaście szósta.

-Postaramy się wyrobić. Lecimy...

      ***

-Wreszcie. Inga, która godzina?

-Za dziesięć szósta.

-No nieźle... weź zobacz na moim telefonie, czy ktoś dzwonił.-poleciła

-I coś jeszcze?

-Nie.

-Jeny, Anka... Ty, po co ty te wszystkie torby tachasz?

-Bo Aneczka zakład przegrała! A ta, która przegra, miała,  że tak to pięknie określę, robić wygranej przez trzy dni za wielbłąda.

-Hahaha. A który to już dzień?

-Trzeci! Dwa zrobiłam jeszcze przed Warszawą! To sprawdzisz ten telefon?

-O jeny, nie mogę z wami... A telefon...rozładowany.

-No pięknie! Dobra. Jak się zabieramy?

-Tak jak przyjechałyśmy, co?

-Ja wsiadam do Anki i Ingi. Nie dam rady już iść na drugi koniec parkingu w tych szpilach. Jak już dojedziemy na miejsce, to podejdę do was do bagażnika, ale już boso...

-Jasne Lisa. To my z Tugbą jedziemy...

-A Kuba jedzie z Robertem, czy sam przyjeżdża?

-Z Robertem się umówił,  że dołączy do chłopaków, więc pojadą razem. A co?

-Może podjedźcie jeszcze do Agaty, niech weźmie swój samochód, bo osoby, które będą przynajmniej na wpół trzeźwe, można będzie zliczyć na palcach, a ty nie będziesz piła,  więc...

-Więc będę wszystkich rozwoziła? O niee...

-Nie, co ty! Dziewczyny pojadą do domów taksówkami, bo pewnie się tak bardzo nie upiją, a chłopaków się do nas do salonu na jedną kupkę ułoży i będzie ok.

-No i pięknie! Tylko ja Kubę zabiorę do siebie.

-I jakbym cię mogła prosić,  jakbyś mogła Reusa odstawić, bo jak się rano obudzę i go zobaczę, to nie ręczę za siebie.

-Haha, chciałabym to zobaczyć. Dobra, odwiozę,  nie ma sprawy.

-Dzięki. To jak, jedziemy?

-Pewnie.

Po dziesięciu minutach zaparkowałyśmy pod domem. Przed furtką stały trzy kobiety.

-O, Ann, Cathy i Ewka. Otworzysz im? My z Lisą weźmiemy siatki do domu.

-Jasne, a kod?

-7322 i kratka.

-Dzięki. -odpowiedziałam i wysiadłam z samochodu. Wyszłam z garażu i podeszłam do furtki

-Ooo, jaka urocza pielgrzymka!-zaśmiałam się.

-Jaka pielgrzymka? Moja droga, my tu od dwudziestu minut paparazzi pozujemy i przy okazji słoneczko piękne łapiemy-odpowiedziała ze sztucznym uśmiechem niska brunetka. Chyba Ewa Piszczek.

-No tak. Nie ma to jak promienie zachodzącego słoneczka za chmurami.-wpisałam kod i otworzyłam furtkę.

-Serio? To co tak świeciło?

-Flesze!-powiedziałyśmy równo z wysoką, mniej więcej mojego wzrostu brunetką. Po chwili roześmiane weszłyśmy do domu.

-Ooo, a co wy takie rozhahane?

-A tak jakoś. Aniu, zauważyłaś piękną, świeżą opaleniznę Ewy?

-Yyyyy, nie? A co, byłaś na solarium, czy co?

-Nie, opalała się od dwudziestu minut. W świetle fleszy.-wyjaśniłam i całą piątką zaczęłyśmy się śmiać.

-Aa, tak w ogóle to Ann jestem. Jakoś nie było okazji się przedstawić.-powiedziała z uśmiechem

-Inga. A to pewnie Ewa i Cathy, tak?

-Zgadza się. Jak na to wpadłeś, Sherlock'u?

-Zdradzę wam tajemnicę. Ale nikt nie może się o tym dowiedzieć, obiecujecie?

-Tak.-odpowiedziały równo

-W internecie są wasze zdjęcia.-powiedziałam z udawaną powagą, a dziewczyny znowu zaczęły się śmiać.

-Jesteśmyy!-zawołały wchodząc do salonu z Anią Agata i Tugba.

-No wreszcie. To pokazujcie, co tam kupiłyście!

-Jogurt truskawkowy, brzoskwiniowy, kiwi. Flipsy kukurydziane. Żelki, czekoladę...-zaczęła Tugba

-Sahin..Jak ty coś powiesz.. O ciuchy się pytamy!-zaśmiała się Ann

-No ja na przykład kupiłam sobie buty.-pochwaliła się Ania

-Lewandowska, a ty tak mało butów masz?

-Przez Ingę musiałam wyrzucić jedną parę! A pierwszy raz je założyłam.

-Kobieto, ty cztery lata te buty w szafie trzymałaś i lamentowałaś, jak bardzo ich nienawidzisz, a wyrzucić ich nie mogłaś, bo to od teściów i Robertowi byłoby przykro. Ty powinnaś teraz Indze na klęczkach dziękować, że ci się ten cholerny obcas złamał.-śmiała się Błaszczykowska

-Faktycznie! Dziękuję ci moja kochana!-rzuciła mi się na szyję

-Nie ma za co. Jak chcesz jeszcze coś wywalić to daj znać, chętnie cię powkurzam.

-No bardzo śmieszne... Ale bez beki, mam jeszcze taką okropną bluzkę...

-A nie, nie. Z bluzką to nie do mnie. Coś mi mówi, że jak sprowokujesz dobrze swojego męża,  to sam ci tą bluzeczkę podrze... Wiesz gdzie.

-A idź ty!-powiedziała i wszystkie zaczęłyśmy się śmiać.

-O! O wilku mowa! -spojrzałam na swój dzwoniący telefon

-Zrób na głośnik!

-Słucham cię Robercie.

-Hej, hej. Dzwoniłem do Ani, ale chyba ma telefon rozładowany..

-O właśnie, muszę podłączyć!-poderwała się z miejsca Anka i pobiegła w celu znalezienia ładowarki

-Ania?

-Niee, Smiiigoool-krzyknęła z sąsiedniego pokoju

-Jezus...

-No! No master! Its me! Smeeegoool..

-Ja nie wiem, co wy bierzecie,  ale bierzcie o połowę mniej...-powiedział, po głosie załamany Robert, a my wszystkie zaczęłyśmy się śmiać.

-Ile was tam jest?

-Ja, Wróżka zębuszka, Smerfetka, Pocahontas, An..Smigol, Kopciuszek, Śnieżka i Bunia.

-Ja zaraz zejdę... Weź ktoś nienormalny z nią porozmawiaj...Bo tylko tacy się umieją dogadać-westchnął Lewy, a w tle było słychać śmiechy piłkarzy. Łatwo było wywnioskować, że też miał nas na głośniku.

-I widzicie kochane, nikt mnie nie rozumie...Już ci mówię.  Cathy, Lisa, Ewa, Ania...

-Noooo...I'm Smeegoool.

-Dobra, no to Smigol, Ann i Agata.

-Agata-Bunia, Lisa-Smerfetka! Haha, ej, ale faktycznie pasuje to do nich!

-ROBERT!

-Co Aniu?

-Ale ja nie wyglądam jak Smigol!-protestowała Ania, a wszyscy się roześmiali.

-A masz do nas jakichś książąt z bajek?

-Książąt? No błagam! No...chyba, że tylko Marco....Bestia.-zaczęłam się śmiać a za mną dziewczyny i chłopacy po drugiej stronie.

-No ale bez jaj..

-Nie wiem Mario, nie sprawdzałam, ale może i masz rację. -powiedziałam z powagą, a wszyscy jeszcze głośniej się roześmiali.

-Jezu, Inga, ja już ryczę przez ciebie.-powiedziała roześmiana Agata ocierając kąciki oczu

-A ja mam już cały makijaż rozmazany!-śmiała się Cathy

-Robert miałeś o coś zapytać Piękną, skoro do niej zadzwoniłeś.-odezwał się Reus. Ja mu kurna dam Piękną.

-A no właśnie! Bo już o kurde... za dwadzieścia dziewiętnasta!

-To się zbierajcie. My będziemy...jak będziemy.

-Okej. To my się zbieramy. Zajmiemy nasze miejsce. Paa.

-Papa!

Rozłączyłam się. Każda spojrzała po sobie i znowu zaczęłyśmy się śmiać.

-Dobra dziewczynki do roboty. Macie jakieś kosmetyczki? Bo ja zapomniałam.

-My z Ingą mamy na górze,  więc nie ma problemu.

-Ja też przyniosłam.

-Okej. To ja pójdę po nie.

-Fajnie. A ja otworzę nasze zakupy, dobra?

-Jasne!-odpowiedziałam i ruszyłam na górę.  Wzięłam dwie kosmetyczki z łazienki i zeszłam na dół.

Stanęłam opierając się o barierkę schodów. W salonie siedziały dziewczyny, z którymi znalazłam wspólny język, wiem, że mogę im się wygadać, mogę na nie liczyć. Znamy się niecały dzień,  a już stały mi się tak bliskie. Poczułam łzy wzbierające się w oczach. Szybko do nich podeszłam, postawiłam kosmetyczki na stole i powiedziałam cicho:

-Zaraz wrócę. -poszłam szybkim krokiem do kuchni i nalałam sobie szklankę wody i od razu wypiłam ją całą.

-Inga, wszystko dobrze?-usłyszałam głos Ani. Odwróciłam się, a tam już stały wszystkie dziewczyny.

-Jezu, ty płaczesz?-podeszła do mnie szybkim krokiem Tugba i mocno przytuliła. Chwilę później obejmowały już mnie wszystkie.

-Co się stało, kochanie?-uśmiechnęła się do mnie ciepło Agata.

-Dziękuję wam... Tak bardzo dziękuję..-powiedziałam cicho

-Za co? Przecież nic nie zrobiłyśmy...

-Nawet nie wiecie jak dużo... Nigdy w życiu nie miałam żadnej koleżanki, kolegi, przyjaciółki. Bałam się, że ocenią mnie po tym, gdzie żyję, z kim mieszkam... Człowiek...

-Inga, nie musisz o tym mówić...

-Ale chcę, Aniu... Człowiek, z którym mieszkałam, myślałam, że jest moim ojcem, był pijakiem. Po całym domu walały się puszki, butelki po piwie i wódce.. Bił mnie, kiedy się stawiałam.. Uciekałam do sąsiadki, która była mi jak matka, przyjaciółka i babcia razem wzięte... Oprócz niej nie miałam nikogo...W końcu poznałam Anię. Teraz przyjechałam tutaj i spotkałam sześć wspaniałych dziewczyn i chociaż znam was kilka godzin, to czuję się szczęśliwa...bardzo szczęśliwa..-powiedziałam i mocno się do nich przytuliłam.

-Ja...Boże, chyba pierwszy raz od wiek wieków nie mam pojęcia co powiedzieć..-powiedziała Ewa

-I Alleluja!-rozłożyła ręce ku górze Agata, na co wszystkie się zaśmiałyśmy.

-Inga, nasza kochana siostrzyczka..-powiedziała z uśmiechem Tugba

-Ooo...zaraz się poryczę-powiedziała Agata

-A rycz, rycz. Ty jesteś usprawiedliwiona.

-Czemu?-zapytała Ewa

-No w ciąży jest, nie widzisz jaka gruba?

-Anka, za dużo przebywania z Ingą, co?

-Haha, chyba tak!

-Hello?! Ja tu w ciąży jestem!

-A no tak! To co, jeszcze jeden zbiorowy misio?

-Okeej!





I tak właśnie minęła nam kolejna godzinka. Każda robiła innej makijaż.  Mnie jako pierwsza dopadła Anka. Tugba za to, zabrała się za zrobienie czegokolwiek z moimi włosami. W końcu chyba każda doszła do jako-takiego ładu i poszłyśmy założyć nasze sukienki...


CDN...

~~~

Zły.

Krótki.

O niczym.

Obiecuję, więcej takich nie będzie.

Takież moje zdanie. Zanim wybiegniecie załamane po tej części wyjściem ewakuacyjnym... 

Zapowiadam, iż, drodzy państwo-Byndzie lepiej ;)

Siódemeczka-jeden z moich ulubionych rozdziałów: 12.06 - oj, jest na co czekać ;) A ja już zacieram łapki i nie mogę się doczekać waszej opinii na jej temat, ale to jeszcze trzeba piękny tydzień wyczekać i Kabuum :D 
A jak pewnie już zauważyłyście-nowy motyw bloga-robiony o...dokładnie 01:34 ;) .Pewnie jeszcze coś tam się kilka razy jeszcze będzie zmieniało...Jestem strasznie wybredna...Jak to.."coś" oceniacie? :D
A na razie życzę Wam owocnego ostatniego tygodnia szkoły, w którym będziemy (przynajmniej ja) latać jak pies z wywieszonym ozorem i poprawiać oceny, uśmiechać się niczym Marco i robić słodkie oczka jak Lewy do nauczycieli. Skuteczność? ...To się zobaczy..:)

Buziaki:***